دعا

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

دوستان و مخاطبان عزیز بخش‌هایی از دعای سی و هفتم صحیفه سجادیه ( دعا در اعتراف به ناتوانی از شکر) را با تعمق و تفکر مطالعه کنیم و از فیوضات معنوی آن بیشتر بهره مند شویم.

فَسُبْحَانَكَ‌! مَا أَبْيَنَ كَرَمَكَ فِي مُعَامَلَةِ مَنْ أَطَاعَكَ أَوْ عَصَاكَ‌: تَشْكُرُ لِلْمُطِيعِ مَا أَنْتَ تَوَلَّيْتَهُ‌ لَهُ‌، وَ تُمْلِي لِلْعَاصِي فِيمَا تَمْلِكُ مُعَاجَلَتَهُ فِيهِ‌.

منزّه و پاکی، چه آشکار و روشن است بزرگواری‌ات در معامله با کسی که تو را اطاعت کرده، یا از تو سرپیچی نموده. مطیع را در برابر آنچه، خود برایش فراهم آورده‌ای پاداش می‌دهی؛ و معصیت‌کار را که شتاب در کیفرش در اختیار توست، به امید تو و بازگشت مهلت می‌دهی؛

أَعْطَيْتَ‌ كُلاًّ مِنْهُمَا مَا لَمْ يَجِبْ لَهُ‌، وَ تَفَضَّلْتَ عَلَى كُلٍّ مِنْهُمَا بِمَا يَقْصُرُ عَمَلُهُ‌ عَنْهُ‌.

به هر یک از مطیع و عاصی عطایی کرده‌ای که سزاوار آن نیستند؛ و به هر یک احسانی فرموده‌ای که عملش از آن کوتاه است.

وَ لَوْ كَافَأْتَ‌ اَلْمُطِيعَ عَلَى مَا أَنْتَ تَوَلَّيْتَهُ لَأَوْشَكَ‌ أَنْ يَفْقِدَ ثَوَابَكَ‌، وَ أَنْ تَزُولَ عَنْهُ نِعْمَتُكَ‌، وَ لَكِنَّكَ بِكَرَمِكَ جَازَيْتَهُ عَلَى اَلْمُدَّةِ اَلْقَصِيرَةِ‌ اَلْفَانِيَةِ بِالْمُدَّةِ اَلطَّوِيلَةِ اَلْخَالِدَةِ‌، وَ عَلَى اَلْغَايَةِ اَلْقَرِيبَةِ‌ اَلزَّائِلَةِ بِالْغَايَةِ اَلْمَدِيدَةِ اَلْبَاقِيَةِ‌.

اگر مطیع را نسبت به نعمتی که به او دادی مقابله به مثل می‌کردی؛ یعنی برابر هر نعمتی عملی از او می‌خواستی، نزدیک بود که پاداشت را نیابد و نعمتت از او نابود شود؛ ولی حضرتت به بزرگواری‌ات در برابر مدت کوتاه از دست رفتنی که در آن به بندگی‌ات برخاسته، به مدّتی طولانی و همیشگی؛ و در برابر مدّت نزدیک گذرا، به مدّت دامنه‌دار جاوید؛ پاداشش دادی.

دانلود برنامه اندرویدی صحیفه سجادیه:
http://noo.rs/sahifa_share
دیدگاه ها (۰)

تفسیر قرآن

روز چهارشنبه

احکام

احکام

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط